Kaoskolik hayat!

AHMET CAN KARAHASANOĞLU

Bazı sabahlar, daha bildirimler gelmeden, kahve demlenmeden, e-postalar sıraya girmeden önce bir ses duyarız.

Dışarıdan değil, içerden gelen bir sestir bu. Düşük frekanslı uğultuyu bilirsiniz, tıpkı bunun gibi vardır ama tam değil. Kelimelerle değil, belleğin diliyle konuşan bir ses…

Evet, tanıdıktır ama nereden tanıdığınızı çıkaramadığınız biri gibi. İlk başlarda sadece sizde oluyor sanırsınız ve sonra bir başkasında da aynı şeyleri duyunca bunun bir duygu bozukluğu olmadığını anlarsınız.

Peki ya nedir bu tuhaf sesin sebebi? Şehirden uzaklaştığınız zaman anlarsınız.

Bu, hiç durmayan bir şehirde yaşamanın kaçınılmaz sonucudur. İstanbul’un titreşimlerini gözlemlerseniz hep aynı sahneler: Hırslı, özgüvenli, endamlı, ciddi adamlar, kadınlar pahalı caddelerde hızla yürür. Sanki birazdan dünyayı kurtaracak gibidir yüz ifadeleri. Yoksulluğun adı konmamış sokakları, bunaltan araç kornaları, ucuz mahallelerin abart egzozları, hızla metroda ya da otobüste yer kapmacalar. Erken çıkalım da trafiğe takılmayalımcılar.

İşte bu hırs uğultusunun içinde gözleriniz dolar. Ve içinizden bir ses fısıldar: “Neden hâlâ buradayım?”........

© Yeni Akit