AKP’nin Ekrem İmamoğlu’nun cumhurbaşkanlığı adaylığını engellemek üzere başlattığı girişim bazı efsanelerin de ortadan kalkmasını sağladı. Kemal Kılıçdaroğlu’ndan tevarüs eden bir “siyaset sokakta yapılmaz, iktidarın oyununa geliriz” anlayışı hep geçer akçeydi. 2017’de CHP Milletvekili Enis Berberoğlu’nun tutuklanmasının ardından bir cevap verilmesi gerektiğinde dahi, Kılıçdaroğlu tek başına bir “Adalet Yürüyüşü” yapmayı tercih etti. Yürüyüş ama yine tek başına, yine yürüyüş kavramının içeriğini boşaltmış olarak.

Yüksek bürokrat kafasını hiç bırakmadı, yürünecekse de yüksek bürokrat yürürdü, halka ne oluyordu ki. CHP gerçek halkçılığa bir türlü meyledemedi vesselam.

Gelgelelim, İmamoğlu’na yönelik girişimle kazın ayağının öyle olmadığı anlaşıldı. Başkalarının hatalarından ders çıkarmakta fayda var. İnsanın, bütün hataları kendisi yapacak kadar vakti olmuyor. Zararın neresinden dönülürse kardır diye düşünülmeli.

Bir de mücadele etme zamanlaması var eski muhaliflerin ve tabii ki CHP’lilerin. Çocuk liseye gidiyor, hele bir okulunu kazan. Üniversiteye gidiyor, hele bir okulunu bitir. Okul bitiyor, hele bir askere git. Askerden geliyor, hele bir işe gir. İşe giriyor, hele bir şaşaalı düğünle evlen. Evleniyor, hele bir çocuğun olsun. Çocuk oluyor, hele bir emekli ol. Bu dairede dönülüp duruluyor. O sebeple, sözüm ona muhalif örgütlerde hep emeklileri görüyoruz. Hayatının parlak yıllarından birini bile feda etmeye gönlü elvermemiş olanlar bir araya geliveriyor. Muhaliflerin toplantılarında, Allah günah yazmasın, hep o aynı okunu atıp yayını asmış olanların profili hâkim.

Senin çocuk nerede? Hee o buraya gelmez. O şu mühim okulda, o yurt........

© Yarın Haber