“Bekir Efendi sen bu kızı oğluma ver seni eskiden beri tanıyoruz merhabamız var” der.

Zeynep hala uzun kış gecelerinde hayatını anlatırdı, ben de can kulağıyla dinlerdim. Anlatırken de başımı okşar “Orhan sen büyüyünce kızlarının çok kıymetini bil onları hiç incitme. Dünyada sırtın yere gelmez” derdi. 1970 yıllarda annem babam her kış Malazgirt’ten İstanbul’a gezmeye giderdi. Zeynep halam da dul olduğundan onu eve getirirlerdi, bize bakardı. Çok saliha bir kadındı, Allah rahmet eylesin. Zeynep’in küçük yaştayken annesi, eşkıyalar tarafından öldürülür öksüz kalır. Zeynep binbir çileyle analık elinde birçok zahmetler çeke çeke büyür on dört yaşlarına gelir. En büyük destekçisi amcası Hacı İbrahim, o da o yıl askere gider. Alman harbi dedikleri 2. Dünya Savaşı........

© Türkiye