"En üzüldüğüm şey ise o bin dönüm civarındaki tapulu bahçemizi 1988 yılında devletin elimizden almasıdır..." Bir özel bankada çalıştığım yıllardı. Midem o kadar berbattı ki çiğ hiçbir şey yiyemiyordum. Hatta bankanın bir seminerinde mide kanaması geçirmiştim. Alelacele hastaneye yetiştirdiler. Bir haftalık tedavi ve perhizden sonra biraz kendimi toparlayabilsem de sıkıntılarım çoktu. Rahmetli anneciğim haşlama yemek yapar, sefer tası ile bankaya götürürdüm. Asla çiğ bir şey yemeğe cesaret edemezdim. Bankada "ameliyat ol da kurtul" derlerdi. Hastalık iş hayatımdaki performansımı da olumsuz yönde etkiliyordu. Bu nereye kadar devam edecekti? Derken, yaz sezonunda iznimi aldım. İstanbul'dan kara trene binip doğru memleketim Elâzığ'ın Maden ilçesine hareket ettim. İnanın hilaf-ı hakikat (yalan) değil, iki gün süren o tren yolculuğunda........

© Türkiye