“O zamanlar, dedelerin ninelerin aile dışına itilmediği merhamet yüklü yıllardı...” Yolumuz dualar eşliğinde son bulup cami cemaatine karışılıp da bayram namazı eda edilince; daha cami avlusunda başlayan bayrama hürmet, evde yeniden başlar, eski TRT yayınlarının bayram neşesiyle kahvaltı sofrasına çökülürdü. Kurbanın hayırlısıyla kesilip yüzülmesinden sonra nefis sac kavurması her bayramın özel kahvaltı menüsünde olmazsa olmazlarımızdandı. O fasıl bittiğinde hemen küçük odada alırdım soluğu. Jilet gibi ütülenmiş yeni bayramlıklar büyük bir heyecanla ayna karşısında giyilir, limon ya da taft ile şekillendirilen saçlar özenle taranır, aile büyüklerinin elleri bu kez de bayramlıklarla öpülürdü. “El öpenlerin çok olsun” sözleriyle birlikte iltifatlar da kabul edilirdi. Dışarıya adım atmamızla birlikte ayaklarımız bizi önce........

© Türkiye