“Araçtan inenler amcanın elindeki evraklara bakıp daha sonra birbirlerine sarıldılar...” Bu hikâyeyi babam bize anlattığında ağabeyimle ben bile şüphe ile bakmıştık. Fakat bu resmî evraklar gelince babamın doğru söylediğini, üvey annemizin de ne kadar mert, dürüst bir insan olduğunu anlamış olduk. Maalesef ağabeyim bu evrakları göremeden vefat etti, dedi. Ben sordum: -İstanbul’daki kardeşlerin okumuşlar mı? dedim. Amca da: -Kız kardeşimiz doktor, erkek kardeşimiz de avukat olmuş. Beni bugün öğleden ikindiye kadar Balıkesir otogarında bekleyecekler, dedi. Ben de: -Peki seni nasıl tanıyacaklar, dedim. Amca da: -Ben onların gönderdiği evrakları elime alıp garaj girişine yakın bir bankta oturacağım, onlar gelip beni bulacaklar, dedi. Aramızda derin bir sessizlik........

© Türkiye