“Ama o sırada beklenmedik bir şey olur... Zeynep’in küçük kaynı Ahmet ayağa kalkar!..” Zeynep halamın çile dolu hatırasına devam ediyorum... Eltileri Zeynep’i karşılamaya gelirler alıp eve götürürler. Zeynep, aylarca görmediği çocuklarını bağrına basar. Sevinç gözyaşları sel olur. Kurumuş çatlamış toprağın suya kavuşması gibi o da kuzularına kavuşmuş, sanki yeniden can bulmuş hayat ağacı yeniden yeşermiş hâlde vuslata kavuşmanın tadını yaşar. Ama bu arada ailenin büyükleri şoktadır. Ne karar vereceğini bilemez hâlde toplanır istişare yaparlar: “Yahu bu Zeynep gelin geldi gelmesine, babası ve akrabaları zor adamlar. Ya bize husumet beslerlerse. Ailemizin başına bir şey gelirse, bunu nasıl hâlledeceğiz? Bir de bu taraftan bakmak lazım. Bir kadın yüzünden adamlarla kötü........

© Türkiye