“Sizde hiç mi merhamet yok. Ben koca istemiyorum, beni çocuklarımdan ayırmayın!..” Zeynep halamın çile dolu hatırasına devam ediyorum... Bekir iki akrabasıyla atlarına binip Göksu’ya Zeynep’in yanına giderler. Bir gece orada kalırlar. Dünürü Ali Efendi’ye, “kardeşim oğlun öldü, çocukları da biraz büyüdüler. Çocuklarını al kızımızı ver, evimize götüreceğiz” der. Zeynep bu haberi duyunca, âdeta çılgına döner. Feryad u figan eder. Ben katiyen çocuklarımı bırakıp gidemem. Kaynanası eltileri kayınbabası gelip Zeynep’i biraz teskin ederler. “Kızım, baban kararını vermiş seni götürecek. Bizim de yapacağımız bir şey yok. Ona güç yettiremeyiz. Sen git, çocukları merak etme, biz onlara iyi bakarız. Zeynep: “Yahu sizlerde hiç mi merhamet yok. Ben koca filan istemiyorum, beni çocuklarımdan ayırmayın. Ben kapınızın kulu........

© Türkiye