ABD Başkanı Trump, yeni barış planı için yeniden harekete geçti. Kremlin de arka plan görüşmelerini resmen teyit etti. Bu çerçevede, Ukrayna Devlet Başkanı Zelenskiy’nin apar topar İstanbul’a gelmesinin arkasındaki telaşın nedenini artık çok daha net görebiliyoruz. Malum olan şu ki Rusya, istediğini elde edene kadar zamanı ustalıkla kullanan bir aktör. Ukrayna, Avrupa ülkeleriyle birlikte karşı hamle geliştirmeye çalışsa da sürecin asıl motorunun Rusya olduğu aşikâr. Aslında, uzun süredir yazdıklarımızın sahada bire bir teyit edildiği bir dönemi izliyoruz.

Fransa ve Almanya’nın süreci etkileme çabaları sonuç vermiyor; zira Rusya, ara bulucu rolünde savaşın tarafı olan hiçbir aktörü kabul etmiyor. Ancak bu noktada önemli bir istisna var: NATO üyesi Türkiye farklı bir konumda duruyor. Macron’un Türk askerinin Ukrayna’ya gönderilmesi yönündeki teklifi de esasen Paris’in Avrupa merkezli çıkarlarını önceleyen bir çıkış arayışı. Rusya Devlet Başkanı Putin’in “asla” dediği Avrupa ise kendine yeni bir kapı aralamak istiyor. Fransa Cumhurbaşkanı Macron’un Türkiye vurgusuyla ortamı yumuşatma niyeti açık. Macron’un aynı zamanda Türkiye’yi yanına çekme gayretini de göz ardı etmemek gerekir.

Rusya ise Türkiye’yi bu tabloda bambaşka bir yere yerleştiriyor. Ara bulucu olarak yalnızca Belarus ve Türkiye’nin adını zikrediyor. Belarus zaten Rusya’ya neredeyse entegre bir devlet görünümünde. Ancak Türkiye’nin öne çıkarılması, Rusya’nın Avrupa’ya kapıyı kapattığının açık bir göstergesi. Moskova’nın Türkiye tercihi, Avrupa’ya “Bu denklem Türkiyesiz kurulamaz” mesajını veriyor.

Türkiye, mevcut konjonktüre ve realpolitiğin gereklerine uygun siyaset üretmeyi sürdürüyor. Rusya ile kurduğu doğrudan ilişkilerin Ankara’ya sağladığı önemli katkılar açıkça görülüyor. Aynı şekilde Rusya da Türkiye gibi bir ortağın varlığını kendi manevra........

© Türkiye