Elimde olmadan geri çekildim, pencerenin önüne gittim. Orada kendimi emniyette hissediyordum nedense. Söylediklerimden bir şey anlamayınca açıklama yapmak zorunda kaldım kıza: - Bizim evimiz de burası, mektebimiz de… Başka yerimiz yok, malumunuz. - Arkadaşların gezip eğleniyor ama! - Herkesin sevinme şekli, eğlenme tarzı farklı. Ben sınıfımda da mesut ve bahtiyarım. Bu cevabıma gözleri yaşaracak kadar güldü. Âdeta sıralara sarılıyor, kendini tutamıyordu. - Demek sınıfta da mutlusun! Beni güldürdün be Ragıp! Deyip tekrar tekrar gülünce: - Bunda ne var, neresi komik? diyerek dışarı çıkmaya çalıştım. - Dur hele nereye? Bana anlat, sınıfta tek başına nasıl mutlu olunacağını?.. Elimde olmadan geri çekildim, pencerenin önüne gittim. Orada kendimi emniyette hissediyordum nedense. Uzaktan cevapladım: - İdeal insan, bulunduğu şartları huzura, mutluluğa çeviren insandır. Geçimsiz, mutsuz olan da bütün güzellikleri zehir zıkkım edebilendir. Ben böyle düşünüyor ve böyle inanıyorum. - !!! Kuyuya ip sarkıtır,........

© Türkiye