Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, dâima hüzünlüydü! Geceleri Hak teâlâya yalvarır ve çok duâ ederdi. Bir gece kalktı. Ve ellerini açtı. "Yâ Rabbî! Sana olan korkum ve sevgim, bende büyük dert olup, öbür dertlerimi unutturdu, beni affet" dedi. ● ● ● Bir gün bu zâta; “Bir annenin, birinci vazifesi nedir efendim?" diye sordular. Büyük velî; "Annenin birinci vazîfesi,........

© Türkiye