Diğer

12 Ekim 2025

Fotoğraf sanatçısı Ani Çelik Arevyan dört yıldan uzun süredir cam atölyelerinde kızgın fırınların açık ateşi karşısında, yüzünde kaynak gözlüğü ile 1250 derecede erimiş cam hamurlarıyla çalışıyordu. Çok da sevmişti cama şekil vermeyi, eğip bükmeyi, uzun demir çubuklar üzerine takılı cam hamurunu döndürüp uzatıp yuvarlamayı, hükmetmeyi, camı heykelleştirmeyi... Fotoğraftan uzaklaşır mı acaba, diye düşünmedim de değil. Nişantaşı’nda, atölyesinde 18. İstanbul Bienal’ine paralel bir sergi açtı. ‘Geçmiş-Şimdiki Zaman’ sergisinin başlığı. Bu kez fotoğraflarını değil, cam heykellerini sergiliyor. Çünkü bu heykelciklerle o hem duygusal hem düşünsel ifadelerini cam aracılığıyla gerçekleştiriyor. Ani, 35 yıldır aynı markanın aynı parfümünü kullanıyor ve şişelerini biriktiriyor.

Koku biliyoruz ki belleği geri çağırmakta çok usta. Duygu, düşünce ve anılarını yıllardır içine kilitlediği bu parfüm şişelerini eritip, yeniden şekillendirerek bu heykelciklerle eski ve geçmişiyle, yeni ve geleceği arasında köprü kuruyor. Geçmişi ve geleceği ‘zaman kapsülü’nün içine alıyor. Ani’nin parfüm şişeleri aracılığıyla belleğini tazelediği heykelcikleri tam da bildiğim sanat pratiğinin yeni bir uygulaması. Oturan, düşünen, kolları havada, ayakta, uzanan kadınlar bunlar. Sanatçı dört partide hazırlamış heykelciklerini. İlk çıkan kadın bedenleri daha sakinmiş, oturan, düşünen figürler. Daha sonra bedenler daha canlanmaya başlamış. Sanatçının sıkıldığı, zorlandığı günler kadın torsolarını yırtmaya, aralarına boşluklar sokmaya başlamış. Belli ki her bir boşluk da bir anıyı kilitliyor içinde. Dedim ya 35 yıllık zihinsel bir yolculuk... Ani, sohbetimizin bu noktasında “35 yılın 35'i de romantik geçmedi, doğumlar, annelik, iyi günler, kötü günler...” diyor. Her bir heykelin bir ismi var, bazılarının üzerinde de yazılar, karaltılar... Tüm heykellerin arkasına Ermenice ‘A’ harfini kazımış, imzası...

Yıllardır bilirim, sanatçı, fotoğraflarına kurmaca figürler yaratabilmek için sabah erken saatlerde çiçek mezatlarına gider, çeşitli otlar, çiçekler kucaklar ve atölyesine getirir. Kuru dallarla yaptığı kompozisyonlarla fotoğraflar çeker, sergiler açar. Bu fotoğraflar da oturan, duran, kollarını kaldıran yere diz çöken feminen bedensel jestleri ifade eder. Ani Çelik Arevyan’ın atölyesini........

© T24