Sevgili dostlar,
Fotoğraf bazen bir yüzü anlatır, bazen de bakışların arkasında saklanan kelimesiz bir cümleyi…
Çoğu zaman, bir anın en çok konuşanı sessizliği olur. İşte o sessizlikte, deklanşöre basmadan önce hissedilen duraklama, bazen bir ömrün en doğru zamanıdır.
Her fotoğrafçı, zamanla şunu fark eder: Asıl mesele gördüğün değil, hissettiğindir.
Ve insan ancak içinden geçtiği duygularla net görür kadrajını.
O yüzden teknikten önce bir duygu gerekir; çünkü duygusuz bir kare, ne kadar kusursuz olursa olsun eksik kalır.
Tıpkı konuşmadan dinleyemeyen bir insan gibi…
Bugünlerde birçok kişi makineleri, lensleri, ayarları konuşuyor.
Ama bazen en iyi teknik, hissetme becerisidir.
Bir çocukla göz göze gelmek, yaşlı bir elin titremesini fark etmek, gölgede saklanan bir hayatı sezmek…
Bu; eğitimle değil, dikkatle, merakla, içe dönük bir bakışla gelişen bir şeydir.
Fotoğraf, sadece dışarıyı değil içeriyi de gösterir.
İçimize........

© Sonsöz