Bu haftaki yazımızı kaleme alırken içimde hafif bir hüzün ve eski günlerin özlemi vardı.

Belki mevsimin etkisi, belki zamanın insan ruhunda açtığı görünmez izler… Kim bilir?

Bildiğim tek şey var: her geçen gün bizden bir parça alıp götürüyor ve her fotoğraf o kaybolan parçayı bir yerlerde saklamaya çalışıyor.

Fotoğraf, zamana karşı verilen en zarif direniştir.

Bir bakışta, bir dokunuşta, bir sokak lambasının altında titreyen yalnızlıkta…

İşte bütün bir ömür, kimi zaman tek bir karede gizlidir.

Biz farkında olmasak da yaşarken pek çok şeyi kaybederiz.

Gözümüzün önünden hızla akıp giden hayatı bir fotoğraf durdurur ve fısıldar:

“Bunu yaşamıştın.”

Çocukluk fotoğraflarımızı düşünelim. O eski, hafif sararmış kareleri…

Şimdi dönüp baktığımızda, içimizde garip bir sızı duymamıza sebep olan o anlar, belki de yaşarken sıradan gelmişti.

Ama zaman, her şeye farklı bir renk verir: sarı, solgun ve biraz da hüzünlü bir renk…

Fotoğraf, sadece bir görüntü........

© Sonsöz