Bahar…
Yalnızca doğanın değil, insan ruhunun da uyanışıdır.
Kışın ağır sessizliğinden sıyrılıp, yeniden nefes almanın adıdır bahar.
Ve belki de en çok, fotoğrafçının ruhunda yankılanır bu değişim.
Çünkü hayat da, fotoğraf da, bakmasını bilen gözler için her zaman yeniden başlar.

Bir sabahın en sessiz saatlerinde çıktım yola.
Şehrin unutulmuş bir köşesinde, yorgun bir kaldırım taşının dibinde başını uzatan minik bir gelincik çiçeği ilişti gözüme.
Ne bir bahçeye aitti o, ne de bir vitrine…
Sadece vardı.
Ve varlığıyla her şeye rağmen yaşamanın en sessiz ama en güçlü fotoğrafıydı.

O an anladım ki, bahar bir mevsim değil, bir bakış biçimiydi.
Hayat, çoğu zaman en güzel çiçeklerini, en çok unutulan köşelerde açar.
Ve biz fotoğrafçılar biliriz ki, gerçek güzellik, çoğu zaman gözlerden kaçan o küçük ayrıntılarda saklıdır.

Fotoğraf, zamanı durdurmak değildir aslında; zamanı hissetmektir.
Ve bahar da öyledir:
Görmeyi bilenler için, her yaprakta, her kuş sesinde, her uyanışta bir mucize saklıdır.

O sabah bir kare aldım.
Ama aslında aldığım, bir çiçek fotoğrafı değil; yaşamın, yeniden başlama cesaretinin........

© Sonsöz