Hafızamda kalan ilk görüntü, kartal yuvası gibi bir tepenin üzerindeki gecekondu evimizdi. Karşımızda tüm heybetiyle Hüseyin Gazi Dağı, sağ yanımızda Elmadağ, tam altımızda ise uzayıp giden Samsun asfaltı vardı. Evimizin hikayesi ise şöyle oldu. Bir gece içinde, imece usulüyle evimiz şekillenmeye başladı. Ertesi gün sıvası, badanası yapıldı.Böyle bir dayanışma içinde kuruldu bizim gecekondu. Tam yirmi dokuz yıl boyunca burada, acı tatlı anılarla dolu bir hayat sürdüm. Şimdi geçmişe dönüp baktığımda karşıma, zamanın yavaş yavaş silikleştirdiği ama ruhunu hâlâ koruyan bir fotoğraf çıkıyor.

Gecekondu Kültürünün Doğuşu: “Şehre Geldik Ama Nereye Sığacağız?”

Ankara’nın gecekondu kültürü, “Şehre geldik ama nereye sığacağız?” sorusuyla başladı. 1950’lerden itibaren kırsaldan başkente göç eden insanlar, barınacak bir yer bulamayınca iş başa düştü: “Bir gece içinde kondur, kimse görmeden........

© Sonsöz