Modern futbolda oyuncuların fiziksel kapasiteleri inanılmaz bir seviyeye ulaştı. Hız, dayanıklılık, çeviklik gibi atletik özellikler, geçmişe kıyasla çok daha belirgin bir şekilde öne çıkıyor. Örneğin, Kylian Mbappé’nin sprintervari deparları veya Erling Haaland’ın fiziksel dominasyonu, bu atletik evrimin somut göstergeleri. Bu durum, sahadaki alanın ve zamanın kullanımını yeniden tanımlıyor. Eskiden bir oyuncunun yeteneğiyle topu tutup doğaçlama yapabileceği boşluklar varken, şimdi rakiplerin hızı ve pres gücü bu boşlukları daraltıyor. Dolayısıyla, doğaçlama için gereken zaman azalıyor ve bu da ansal bir yetkinlik gerektiriyor: Hızlı düşünme, anlık karar verme ve sezgisel hareket.

Ancak atletizmin bu dominasyonu, ironik bir şekilde, doğaçlamayı tamamen serbest bırakmak yerine kurguyu daha kritik hale getiriyor. Çünkü alanın her santimetre karesini değerlendirmek ve zamanı kusursuz kullanmak, bireysel yetenekten çok sistematik bir planlamayı zorunlu kılıyor. Mesela, Jürgen Klopp’un........

© Serbestiyet