Murathan Mungan ne güzel demiş;

Yorgunluk benim genel halim… Şu memlekette yaşayıp da yorgun olmamak mümkün mü? Beden yorgunluğu dediğinden ne olacak, iki-üç dinlenmeyle geçer, ama ben, aslında vatan yorgunuyum! Ruh yorgunuyum, gönül yorgunuyum, hayat yorgunuyum! Öğrenmek, bilmek, anlamak, anlamamış gibi yapmak, düşünmek, hissetmek, tanımak, tanık olmak, katlanmak, anlayış göstermek, görmezden gelmek, üzerinde durmamak, idare etmek, üzülmemiş görünmek, alışmak, alışamamak, sabretmek, katlanmak, beklemek yorgunuyum! Tam da artık bu memlekette hiçbir şey şaşırtamaz beni sanırken, her seferinde yeniden şaşırmak yorgunuyum…

Haklısınız, sadece beni değil, kim bilir kaçımızı tanımladı bu ruh hali…

Aslında, hepimizden daha da yorgun olan gündem; çokça Ekrem İmamoğlu’ydu, CHP’li belediyelere yönelik soruşturmalar, gözaltılar ve tutuklamalardı, atanan kayyumlar ve “Ne olacak?” sorusunun cevapsızlığıydı, ama araya bir anda İsrail – İran çatışması girdi, olası “bölgesel savaş” korkuları da, hatta “Suriyeliler evlerine dönüyor” diye sevinirken, bu defa da ülkelerindeki savaşın genişlemesinden korkan İranlıların “Türkiye güvenli ülke/oraya gideriz” mesajlarının kalabalığına takılı kaldık bir anda…

Yok, “Tam da artık bu memlekette hiçbir şey şaşırtamaz beni sanırken” diyen ruh halim, geriye tek bir adım........

© sendika.org