Garip tipli bir adam garip hareketler yaparak masanın üzerine konmuş canlı bir gövdenin üzerine tuz serpiyordu. Yaptığı şey o kadar hayret vericiydi ki etrafındaki insanlar onun bu garip hareketlerini büyük bir hayranlıkla izliyorlardı. Cansız yatan gövdenin etrafını saran masalarda çift ya da gruplar halinde oturan onlara göre tarz kıyafetli ve şık aksesuarlılar, bana göre ise nesnelerin içine saklanmış insan canlıları önlerine konacak cinayet artığı etleri bekliyorlardı. Etrafta çok güzel bir koku vardı. Kaliteli parfüm ya da her ne diyorlarsa şişelerden vücuda sıkılan ve sonra vücuttan etrafa yayılan bu koku cinayet kokusunu bastırmak için sıkılmış olmalıydı. Her cenazenin arkasından yapılan çeşitli ritüeller olduğu gibi bu cenazenin arkasından da müzik çalıyordu. Ancak bu cenazede bir yas havası yoktu. İlginç biçimde insanlar neşeli görünüyorlardı. Hatta aralarında zaman zaman kahkaha atan, dans edenler ve hatta birbirine çiçek verenler vardı. Etrafta dolaşan kadın ve erkek garsonlar en az cenaze yemeğine gelenler kadar, hatta kimileri cenaze yemeğine katılanlardan daha şıktı.

Cansız gövdenin üzerine tuzu serpen adam ortalıktan kaybolduktan sonra servis araçlarıyla şık tencere, tava ya da adı her neyse taşınan ceset parçaları cenaze yemeğine katılanlara servis edilmeye başlanmıştı. İnsanlar önlerine konan ceset parçalarını o kadar rahat yiyorlardı ki kimilerinin gözleri parlıyor kimilerinin ağzı kulaklarına varıyordu. Ve bir televizyon kamerası etrafta olup biten tüm bunları hatta daha fazlasını canlı yayınla bu cenaze yemeğinde olmayanlara servis ediyordu. Ve sınıfsal pozisyonları gereği hiçbir........

© sendika.org