Çocukluğumdan hatırlıyorum yaz aylarında gurbetçiler gelecek diye gözlerimiz yollarda kalırdı.

Belki bir çikolata, belki bir oyuncak, belki de Türkiye'de hiç giyilmeyen farklı kıyafetler getirecekler diye tatlı bir bekleyiş içinde olurduk.

Sağ olsunlar her gurbetçi Türkiye'ye gelirken akrabaları düşünür ve elleri boş gelmezdi. Getirdikleri ne olursa olsun Türkiye'de bulunamayacağı ya da sıradan çocukların ulaşamayacağı şeyler olacağından heyecanla hediyelerimizi beklerdik.

Mercedesler küçük ilçelerde, köy yerlerinde cirit atmaya başlayınca esnafın da yüzü gülmeye başlardı. Belki de gurbetçileri çocuklar ile aynı heyecanla bekleyenler esnaflardı.

Her gelenin mutlaka elinde şipşak fotoğraf makinesi olurdu. Bizlerin değil ama anne ve babamızın fotoğrafları genelde o makinelerin hatırasıydı.

Gurbetçiler tatilleri bitip de gidecekleri zaman öyle gözyaşı dökerler ve laflar ederlerdi ki, çocuk aklımla Almanya'nın, Hollanda'nın veya Fransa'nın bu insanları köle gibi çalıştırdığını düşünürdüm. Hitler bıyıklı ve ellerinde kırbaç olan görevlilerin 'Çalışın pis Türkler' diyerek kahkalar eşliğinde bizim insanımızı çalıştırdıkları bir görüntü kafamda canlanırdı.

Bu yüzden de neden Avrupa'ya dönmek zorunda olduklarını da bir türlü anlayamazdım. İnsan bu kadar şikayet ettiği bir yere neden geri dönerdi?

Sonra TRT döneminde siyah beyaz ve kumandasız televizyonların hakim........

© Samsun Son Haber