II. Abdülhamid'in baskıcı yönetiminin toplumda yarattığı korkunun boyutları inanılır gibi değildi.

Jurnalci sayısı o kadar artmıştı ki, iki kişi bir araya geldiğinde aralarında yalnızca yemek sohbetleri yapabiliyordu.

Kimileri yedikleri yemekleri öyle ballandıra ballandıra anlatıyordu ki, onu dinleyenlerin adeta ağzı sulanıyordu.

Kebaplar, dolmalar, pilakiler, pilavlar, börekler, baklavalar, karanfilli hoşaflar, sakızlı muhallebiler dillerden düşmüyordu.

İstanbul'un gündelik yaşamında yaygınlaşan bu yemek söyleşileri kabine toplantılarında da eksik olmuyordu.
"Mektepler olmasa Maarif’i ne güzel idare ederdim"........

© Samimi Haber