Bu başlığı ve karikatürü hatırlamış olabilirsiniz. 30 Nisan 2019 tarihli Şalom’daki yazımda kullanmıştım.

Aradan geçen zaman zarfında bu görüşümü neredeyse kanıtlayacak haberler ortaya çıktı.

Ama dilerseniz önce eski yazımdan bir bölümünü aktarayım. Tam da denk düşecek çünkü bu hafta Bereşit’i okumaya başladık… Bakın ne demişim:

“Bereşit Kitabının ‘Cennet Bahçesi’ bölümünde gayet açık ifade edildiği gibi Âdem Baba’mız, sadece ve sadece bu bahçeyi ve toprağını korumakla yükümlüdür. Bütün ağaçların meyvelerini, tüm hayvanlarını hiçbir güç sarf etmeden üretecek ve tüketebilecektir. Özetle sonsuza kadar rahat bir şekilde yaşayacaktır.

Ancak hemen bir bölüm sonra, memnu meyveyi, Havva Ana’mız yiyip sonra da Âdem’e ikram edince işler bozulur.

Tanrı çok kızar ve (aynen aktarıyorum, herhangi bir gizli niyetim yoktur): “Eşinin sesini dinleyerek, sana tüketmeni kesinlikle yasakladığım meyveyi yediğin için… Acı çekerek, zorlanarak, toprağın bereketinden istifade edeceksin… Ekmeğini alnının teriyle kazanacaksın.”

Dolayısıyla, Anamızın işlediği ve Babamızın da ortak olduğu bir suç yüzünden ‘çalışmak’ cezasına çarptırılmış oluyoruz. Bu ceza halen hükmünü sürdürmektedir.”

Bereşit’in daha sonraki bölümünde Adem’in ‘onuncu nesil’e kadar oğullarının yaşam süreleri uzun bir liste halinde verilmektedir. Örneğin:

Adem 930 sene, oğulları Seth 912, Kabil 910 yıl; ileriki nesillerde Mathusalem 969 ve ünlü Nuh 965 sene yaşamışlar. Daha sonra yaşam süreleri düşmeye başlıyor Nuh’un oğlunun 600 senelik ömrü oluyor.

İster istemez, aklıma şu sualler takılı........

© Şalom