"Öfkelenen suçlu peki öfkelendirende hiç mi suç yok. Ben değil asıl onlar tedavi görmeli. Baksana haksızlığa; hem adamı çileden çıkarıyorlar hem de tedavi görmen lazım diye hastaneye yatırıyorlar."

Böyle düşünüyordu Rıdvan doktor odasının önünde beklerken. Üç gün önce biriyle kavga etmişti. Sinir krizi geçirirken bir anda gözlerini psikiyatri kliniğinde açmıştı. Birkaç gün izole bir odada ilaç tedavisi verildikten sonra 10 dk kadar önce bir güvenlik görevlisi kontrolünde odadan çıkarılmış ve kliniğin içindeki doktor odasının önüne getirilmişti. Bugün doktorla görüşme günüydü. Sırasını beklerken ayaklarını titretiyordu. Daha önce de ailesinin zoruyla öfke kontrolü için bir kaç defa doktora gitmişti. Ama o zamanlar da ilaçlarını kullanmamıştı.

Birden kapı açıldı. İçerden başka bir hasta çıktı. Kendisinin ismi seslenildi. Kalkıp içeri girdi. Oda da bina gibi eskiydi. Masanın arkasında uzman hekim vardı. Biraz yaşlıca bir adamdı. Tebessüm ediyordu ama ciddi bir insan olduğu belliydi. Onun arkasında ise bir pencere vardı. Karşıda ise rahat bir koltuk... Doktor oturmasını işaret etti, Rıdvan da oturdu.

- Ee Rıdvan kendini nasıl hissediyorsun?
- İyi, sağolun.
- Öfke problemin için yatırdık. Ailen de istedi. Sen bu konuda ne düşünüyorsun? Hâlâ öfkeli misin?

Aslında çıkmak için sakinleştiğini söylemeyi düşünüyordu kapının önündeyken. Ama ailesinin de buraya yatmasına muvafakat ettiğini duyunca sinirlendi.

- Ben öfkeli değilim. Nasıl davranmam gerekiyorsa öyle davranırım.
- Birisi........

© Risale Haber