Ortaokul yıllarımda bir arkadaşım birkaç defa “Ağabeyler şöyle, ağabeyler böyle” deyince “götür şu ağabeylere” dememle başladı tanışmam. Ortamın manevi havası, ihlâs ve samimiyetle ilgi, okunan dersin feyziyle gönül bağım başladı, sonraki günlerde sıklıkla gider olduk. Ders okunurken bir şey anlamasam da his ve latifelerim bir şeyler alıyor olmalı ki hoşuma gidiyor, dersleri takip ediyordum.

Belki de hayatımın en önemli değişimi idi!

Okumuyor dinliyordum, sonraki süreçte çok okumaya başladım. “Anlamasanız da okuyun, sesli okuyun” demişti ağabeyler, öyle yaptık. O kadar ki dünyadan el etek çekecek dereceye gelmiş, “okulu bırakalım devamlı okuyalım” diye düşünür bile olmuştuk!

Ne varki o hal devam etmedi, okuma yavaşladı, sorular azaldı, durulma devresine girildi, biraz da........

© Risale Haber