Koca bir duvardan bir tuğlayı çekersen elbette bir şey olmaz... Ama koca bir duvardan bir taşıyıcıyı çekip alırsan, duvar yıkılmasa bile sallanır...

Galatasaray’a bakıyorum; İcardi sonrasında, en ufak bir zorlamada yıkılmıyor ama sallanıyor... Şunu kabul edelim: İcardi yoksa, Galatasaray’da her şey eksik...

Denilebilir ki: Futbol takım oyunu, bir futbolcu, bir takımın oyununu bu kadar etkiler mi?

İcardi ise etkiler...

Galatasaray; İcardi’li kadrosu ile, oynadığı futbolu, temposu, coşkusu ile, Süper Lig’in çok üstündeki görüntüsü ile, futbol keyfimizdi.

Galatasaray, İcardi sonrası sallansa da kazanmasını biliyor ama o keyiften, o zevkten eser yok şimdi.

Icardi sadece vurduğu gol olan bir santrfor değildi... Galatasaray’da geçiş oyununun bir numaralı ismiydi... Hücum başlangıçlarında takımın vazgeçilmez ismiydi...

Galatasaray’ın oynayan-oynatan, atan-attıran adamıydı...

Bazıları vardır; varlıkları, yokluklarında daha iyi belli olur... Galatasaray İcardi’yi arıyor...

Galatasaray’ın Konya maçında kazandığı penaltıda, mesafe çok kısa olmasına rağmen Osimhen iki adımda, iki metre geriden gelip Adil Demirağ’ın ayağından topu çalıp haklı bir penaltı aldı...

Bu golde elbette Osimhen’in atletik yapısını ve oyun tarzını alkışlıyoruz ama Adil de ne kadar ağır bir oyuncu olduğu konusunda kendisini sorgulamalı...

Galatasaray - Konyaspor maçında, özellikle ilk yarıda, yere yatan kalkmadı... Maç durmaktan neredeyse oynanmadı...........

© Nefes