Çocukluğum siyah beyaz fotoğraflarda çerçevelendi. İlk gençliğim renkli fotoğraflarda yüz buldu. Orta yaşımda dijital medya dünyayı kuşattı, yeni bir çağın kapılarının açılmasına tanıklık ettim.

Dünyayı fethetmek istediğim günler çok geride kaldı. Geçtiğimiz günlerde 57 yaşıma adım attım. “Ben olsam neler yapardım” diyerek babamı yargıladığım zamanlar artık çok uzaklarda kaldı.

Geçmişte olduğu gibi bugünlerimizi de hâlâ krizler, siyasi çalkantılar şekillendiriyor.

Cumhuriyetle büyüdüm, çok zorlu bir yolculuktu. Dünya gençliğinin emperyalizme meydan okuduğu yılları gördüm. Muhtıralara, darbelere tanıklık ettim. Darbenin yarattığı ağır yıkımın içinden yeniden filizlenen demokrasi ve özgürlük umudunu taşıdım. Ona sarıldım...

Benden önceki kuşak iflah olmaz devrimcilerdi. Benim kuşağım, o iflah olmazların izini sürdü. Bu yıl yine o iflah olmaz mücadelecileri sokaklarda gördüm. Her barikatın, her kuşatmanın en önünde o gençler vardı. Dilleri, sloganları benim kulağıma yabancı........

© Nefes