Turgut Özal’ın 1989’da cumhurbaşkanı seçilmesiyle birlikte Türkiye’de yeni bir gelenek başladı. Başbakanlık döneminde oyları azalma belirtileri gösteren liderler zamanı geldiğinde cumhurbaşkanı oluyor, ancak kendilerinden sonra seçilen başbakanlarla kısa sürede araları açılıyordu.

Bunun ana nedeni, cumhurbaşkanı olup oy ve hesap verme kaygısı kalmayan liderlerin, yetkilerini aşarak bulundukları mevkiden başbakanın işlerine karışmaları ve eski partilerinde her şeyin arzu ettikleri gibi olmasını istemeleriydi.

Bu düşüncelerle Turgut Özal, önce Yıldırım Akbulut, ardından Mesut Yılmaz’la, Süleyman Demirel ise kongrede seçilmesini beklemediği Tansu Çiller’le sürtüşmeler yaşadılar ve uygulamada oluşan bu ikili yönetim şekline karşı kendilerince çözümler aradılar. Özal çare olarak Çankaya’dan inerek tekrar parti kurmak isterken, Demirel ise yarı başkanlık sistemini tartışmaya açarak yetkilerini arttırmayı arzuladı. Ancak iki isim de istediklerini gerçekleştirme şansı bulamadılar.

Bülent Ecevit’in üniversite diplomasının olmaması nedeniyle........

© Muhalif