Türkiye’nin geleceği, bu topraklarda doğmuş ama artık bu topraklarda yaşamak istemeyen bir gençliğin gölgesinde şekilleniyor. Üniversite mezunu, yetenekli, umut dolu gençler artık diplomalarıyla değil, pasaport başvurularıyla uğraşıyor. Her gün onlarcası, "Yurt dışına nasıl giderim?" sorusuna cevap ararken; kalanlar da aynı arayışta, sadece bir adım geride.

Bu artık bireysel bir tercih değil; sosyolojik bir alarmdır. Bugün her dört gençten biri işsiz... “Mezun olduk ama iş yok” cümlesi kahvehane muhabbetinden çıkıp, sokaktaki gerçeğe dönüşmüş durumda. İş bulamayan genç, umut bulmaya çalışıyor. O umudun da adresini maalesef artık başka ülkelerde görüyorlar.

Bir tarafta ise dünya kaynıyor. Rusya ile Ukrayna arasındaki savaşın baş aktörleri olan Putin ve Zelenskiy, Türkiye’nin arabuluculuğuna yeşil ışık yaktığında, bu diplomatik başarıyı takdir etmek gerekir. Ancak biz, masa başında barış konuşurken; evde, gençlerle güven konuşamıyoruz. Dış politikada masalar kurmak elbette önemlidir. Ama içeride, gençliğe gelecek inşa edemezsek, o masalarda temsil edecek bir “yarın”ımız kalmaz. Çünkü bugün gençliğini kaybeden bir ülke, yarın söz hakkını da kaybeder.

© Milli Gazete