Ekonomik program üzerine çok şey söylenebilir, durumla ilgili görüşler, eleştiriler veya beğeniler söylenebilir. Bakılan yöne göre olumlu veya olumsuz değerlendirmeler yapılabilir. Kimisi enflasyonla mücadelenin başarılı olduğunu "bilmem kaç aydır düşüşte, zirvenin 40 puan altına geldi" zaviyesinden bakarak söyleyebilir. Bir başkası ise enflasyonla mücadele programının 2 senede geldiği noktayı "bir arpa boyu yol gidemedik, üstüne üstlük daha da fakirleştik, kemer sıkmaktan bir hal olduk" diye görebilir.

Ancak bir gerçek var ki, o da faize bulaşmayanın kaybetmeye mecbur bırakıldığı bir atmosferin hakim kılındığıdır. Tabiri caizse olan şey, faize bulaşmayıp da birikimini misal altın, döviz, borsa vs gibi enstrümanlarda tutanların resmen dayak yemesidir. Elbette faize bulaşmak bir kazanç sayılamaz ancak gelinen noktada insanların bu tarafa doğru zorlanması, bulaşmayanların da maddi olarak cezalandırıldığı bir ortam var maalesef. Faizciler ihya(!) oluyor, bulaşmayanlarsa sürekli zarara uğratılıyor. Bu yadsınamaz bir gerçeğe dönüşmüş durumda.

En büyük 10 bankanın ilk çeyrek karları 156 milyar lirayı aşmış. Faizler düşükken de yüksekken de kazanıyorlar yani. Kişiler, Ortodoks veya Heterodoks yaklaşımlar, sözüm ona rasyonel veya “gözlerdeki ışıltılı” modeller değişse de, iktidarın değişmeyen yegâne ekonomik tavrı her daim faizcilerin ihya edilmesidir. Bu durumu gözlerden uzak tutmak için mütemadiyen faize karşı olunduğuna,........

© Milli Gazete