Ey benim Müslüman kardeşim!
Farzları yerine getirmedeki hassasiyetin, namazı kılman, orucu tutman farz olduğu için değil mi? Zekâtını vermen, kurban kesmen Allah'ın emri olduğu için değil mi? Bir vakit namazı kaçırdığın zaman vicdanın nasıl tepiniyor, kıvranıyorsun, rahatsız oluyorsun ve adeta canhıraş bir şekilde seccadeye koşuyorsun, ta ki farz yerine gelsin.

Yazın sıcağında, kışın soğuğunda orucunu en samimi şekilde tutuyorsun. İhtiyacı olana yardım ediyorsun; mümkün olduğu kadar farzları yerine getirmeye çaba sarf ediyorsun.
Peki kardeşim, uhuvveti (kardeşliği) Allah emretmiyor mu? Müslümanların kardeş olmasını, birlik olmasını Allah emretmiyor mu? O farz değil midir?
Namazına, abdestine gösterdiğin hassasiyet, "Acaba şunu yersem caiz midir, değil midir?" diye etine sütüne dikkat ettiğin, kıyafetine bir damla idrar sıçramaması için çaba sarf ettiğin tüm hassasiyeti neden uhuvvete göstermiyorsun? Kardeşim, İttihad-ı İslam Allah'ın emri değil mi? Müslümanlarla kardeş olman, âlem-i İslam'la bir ve beraber olman Allah'ın emri değil mi?
Vallahi de billahi de, üzerine sıçrayan idrara gösterdiğin hassasiyeti, İslam kardeşliğine, İslam birliğine, hukuk ve ihlasa göstermiş olsaydın, ve göstermiş olsaydık, ve göstermiş olsaydılar... Çoktan Asr-ı Saadet kardeşliğini, Ensar'la Muhacirlerin kardeşliğini temin etmiş olacaktık. Ve hiç kimse tek bir Müslümanın tırnağına zarar vermeyecekti. Uhuvvet sağlanacaktı, güç olacaktı, kuvvet olacaktı. Şeytanlar, Siyonistler, İslam düşmanları köşe bucak kaçacaklardı.

Vallahi de billahi de, yediğine içtiğine gösterdiğin hassasiyet (ki bunu ancak tebrik eder, ayakta alkışlarız) aynı şeyi İslam birliğine göstermiş olsaydın, Hazreti Ömer'den şeytanların kaçtığı gibi, Siyonist Yahudiler İslam dünyasından kaçacaklardı. Kurcaladıkları parmaklarını kırıp alıp gideceklerdi ve iki tane Müslümanın arasını açamayacaklardı. Müslümanları birbirine düşman edemeyeceklerdi.
Evet,........

© Milat