Bir cümle arıyorum. Cümle... Yana döne, deli divane gibi arıyorum onu hem de, gece gündüz demeden.

Bir cümle ama nasıl bir cümle?

Öznesi gizli olsun, evvela! Ben bileyim yeter, hani... İçinde ön koşul bildiren bir yan cümlesi bulunmayan, muhkem bir işi veya oluşu muhakkak haber veren, öyle yüklemli, hükümlü ama özgür bir cümle; ipleri benden başkasına bağlı olmayan bir cümle olmalı bu.

Başkalarının cümlelerine; o aforizmalara, özlü sözlere ve vecizelere hep baktım. Bir çoğu da güzeldi güzel olmasına ama hiç birisi benim değildi ki onların... Oysa kendi cümlemi arıyorum ben hep, durmadan. Ya da beni arayan o cümle tarafından bulunmak istiyorum artık. Zira belki o da beni arıyordur, tıpkı benim de onu aradığım gibi. Olamaz mı? Kim bilir? Bulmak ya da bulunmak ama onunla bir şekilde kavuşmak istiyorum işte.

Şu güne kadar, günlerimin cümlesini, yoksa cümlesiz mi geçirmiş........

© Merhaba Haber