Türkiye’nin demokratik geleceği, muhalefetin demokrasi paydaşlığı ekseninde sergilediği performansla doğrudan bağlantılıdır. İdeolojik farklılıkların gölgesinde şekillenen siyasi mücadele, muhalefetin birleştirici bir demokrasi anlatısı oluşturma kapasitesini zorlamaktadır.

Türkiye’nin siyasi tarihi, demokrasi mücadelesinin inişli çıkışlı bir seyir izlediğini göstermektedir. 21. yüzyılın ilk çeyreğinde, demokratik kurumların erozyona uğraması, muhalefetin rolünü daha da kritik hale getirirken muhalefet, yalnızca iktidarın politikalarını eleştirmekle yetinmeden aynı zamanda demokratik değerleri savunma sorumluluğunu da üstlenmek mecburiyetinde kalmıştır. Ancak bu mücadele, ideolojik farklılıkların yarattığı parçalanmışlık nedeniyle sıklıkla sekteye uğramaktadır.

Türkiye’de muhalefet, tarihsel olarak farklı ideolojik akımlardan beslenmiştir. Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) sosyal demokrat çizgisi, İYİ Parti’nin milliyetçi duruşu, Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi’nin (DEM) etnik ve kültürel çoğulculuğu savunan yaklaşımı ve diğer küçük çaplı partilerin çeşitli ideolojik pozisyonları, muhalefetin heterojen yapısını oluşturmaktadır. Bu çeşitlilik, bir yandan demokratik tartışma kültürünü zenginleştirirken, diğer yandan ortak bir vizyon oluşturma çabalarını zorlaştırmaktadır.

Örneğin, 2023 genel seçimleri öncesinde Altılı Masa’nın oluşturduğu ittifak, farklı ideolojik grupları bir araya getirme çabası olarak dikkat çekse de bu ittifak, ideolojik farklılıkların gölgesinde ortak bir demokrasi anlatısı üretmekte ve seçmeni ikna etmek hedefinde yetersiz kalmıştır.

Türkiye’deki muhalefetin mevcut stratejisi, genellikle iktidarın politikalarına tepki üzerine inşa edilmektedir. Bu reaktif yaklaşım, muhalefetin proaktif bir vizyon sunma kapasitesini sınırlamaktadır. Toplumun farklı kesimlerini birleştiren bir demokrasi anlatısı........

© Medyascope