Siyasal rejimlerin otoriterleşme süreçleri, genellikle iktidarın meşruiyet arayışı ve toplumsal kontrol mekanizmalarını güçlendirme çabalarıyla şekillenmektedir. Türkiye’de 2000’li yılların ikinci yarısından itibaren gözlemlenen otoriterleşme eğilimi hem kurumsal düzenlemeler hem de ideolojik söylemler aracılığıyla kendini göstermektedir. Bu bağlamda, “millî” kavramı, iktidarın siyasal ve toplumsal alanı yeniden yapılandırma stratejisinin temel bir unsuru olarak öne çıkarken, millî savunma sanayi projeleri, yerli otomobil TOGG ve millî sosyal medya platformu NEXT gibi girişimler, yalnızca ekonomik veya teknolojik birer atılım olarak değil, aynı zamanda ideolojik bir hegemonya aracı olarak işlev görmektedir.

Otoriterleşme, demokratik kurumların zayıflaması, güçler ayrılığı ilkesinin aşınması ve muhalefetin siyasal alandaki hareket alanının daraltılmasıyla karakterize edilmektedir. Levitsky ve Way’in “rekabetçi otoriterlik” kavramı, bu tür rejimlerin demokratik mekanizmaların formel varlığını sürdürdüğü, ancak iktidarın bu mekanizmaları kendi lehine manipüle ettiği bir yapıyı tanımlamaktadır.

Türkiye’de bu süreç, iktidarın “millî” kavramını bir ideolojik araç olarak kullanarak toplumsal ve siyasal alanı yeniden şekillendirmesiyle daha da belirginleşmektedir.

Gramsci’nin hegemonya kavramından hareketle, “millî” söylemi, iktidarın toplumsal rıza üretimini kolaylaştıran bir ideolojik çerçeve olarak işlev görmektedir. Bu çerçeve, muhalefeti “millî” olanın dışında konumlandırarak, onu ya radikalleşmeye ya da uyum sağlamaya zorlamaktadır.

Türkiye’de “millî” kavramı, tarihsel olarak ulusal kimlik ve bağımsızlıkla ilişkilendirilmiş bir kavram olarak güçlü bir sembolik anlama sahiptir. Son yıllarda, bu kavramın iktidar tarafından yeniden tanımlandığı ve stratejik bir şekilde kullanıldığı görülmektedir. Örneğin, millî savunma sanayi atılımları, yalnızca teknolojik bir başarı........

© Medyascope