PKK’nın fesih ve silah bırakma kararı, Cumhuriyet tarihimizde Kürt meselesinin çözümüne dair ulaşılan en ciddi tarihsel eşiklerden biridir. Emekli Kenan Evren, Turgut Özal ve Necmettin Erbakan gibi liderler, bu sorunu dönem dönem cesurca gündeme getirmiş olsalar da güvenlik bürokrasisi ve kamuoyu genellikle çözüm müzakereleri karşısında dirençliydi. Devlet içindeki bazı odaklar çözüm zamanlaması için muhtemelen uluslararası koşulların da güvenlik açısından henüz olgunlaşamadığı kanaatindeydi.

Erdoğan’ın Avrupa Birliği girişiminin rüzgârıyla başlattığı 2010’lu yılların açılım ve çözüm süreçlerinde bürokrasi bu kez direnç göstermedi; fakat kendilerinde “bekle-gör” yaklaşımı hâkimdi. Bugün ise hem uluslararası konjonktür hem de KCK, terörsüz ve silahsız yeni bir çözüm-dönüşüm üretme aşamasına gelmiş görünüyor. Üstelik bu kez devlet bürokrasisi, siyasetçilerin bile önüne geçerek bu tarihi fırsatı değerlendirme kararlılığını sergiliyor.

PKK, bugün itibarıyla fesih ve silah bırakma sürecini fiilen başlatmıştır. Bu noktadan dönüş artık düşük bir ihtimaldir. Süreç sekteye uğrasa bile, yaşanabilecek olası güvenlik sorunlarının merkezinde artık Kandil değil, Rojava ve ülke içindeki Kürt siyaseti yer alabilecek gözükmekte. Zaten “silahsızlanma” ile, iç ve dış dinamiklerde moda tabir ile bir Türk-Kürt ittifakının zeminini oluşturacak politikaların bir süredir hazırlandığı artık anlaşılmıştır.

Çözümün mimarları, bu sürecin daha önceki açılım ya da çözüm süreçlerine benzemediğini, bunun bir “süreç” değil, doğrudan ve kararlı bir devlet inisiyatifi olduğunu vurguluyor. Ne var ki, Meclis’te muhalefetin katılımı ve komisyonların oluşturulması yönündeki talepler şimdilik çok ilgi görmezken, artan siyasi kutuplaşma ve........

© Medyascope