Türkiye'de son yıllarda insanların mesailerine olağan bir günle başlamaları mümkün olmuyor. Her güne üzücü, acı, ülkeyi sarsan yeni bir gelişme veya tatsız olayla başlar olduk. Sarsılmayı, şok yaşamayı toplum olarak zorunlu sever olduk.

Bolu Kartalkaya yangınının toplumsal acısı ve yasıyla iktidarın değişik muhalif kesimlere yönelik operasyonları, yol temizliği birbirine karıştı. Türkiye acısını hakkıyla yaşayamayan, yasını tutamayan bir ülke. Ya da çoğu kesim kendi mahallesinin derdiyle meşgul demek daha doğru.

Hafta başı, muhalefet yeni gözaltılar, soruşturmalar ve tutuklanmalarla sarsıldı. İktidar partisi, muhalif saflarda yol temizliği yapmakla ve muhalifleri dizayn etmekle meşgul.

Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın bir kez daha cumhurbaşkanı seçilmesine kilitlenmiş bir haldeler. Yasa, hukuk, sözde de olsa yargı bağımsızlığı, etik değerler, devlet işleyişinde kurumsallık, politik sürdürülebilirlik gibi şeyler hak getire. Erdoğan'ın yeniden seçilmesi söz konusu olduğunda gerisi teferruat kalıyor.

Bu nedenle başarısız olacağını şimdiden kestirmek veya iddia etmek mümkün değil. Hatta Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ'ın gözaltına alınması ve tutuklanması nedeniyle gösterilen tepkilere, yapılan açıklamalara baktığımızda başarıyla çıkacak yolda ilerlediğini görüyoruz.

CHP'ye yakın siyasal yorumcuların, akademisyenlerin, gazetecilerin birçoğu; hiçbir DEM Parti yetkilisinin Özdağ'ın gözaltına alınmasına ve tutuklanmasına tepki göstermemesini sorgulayarak, AK Parti ile geliştirilmek istenen yeni çözüm süreciyle ilişkilendirerek, açık veya üstü örtük muhalefet saflarını bölmekle itham etmekteler.

Daha da ötesinde, bu tutumun tutarlı bir düşünce ve ifade özgürlüğü tutumu ve demokratik bir tutum olmadığı iddia edilmektedir. Ancak bunu iddia edenlerin, Özdağ ile neredeyse aynı saatlerde gözaltına alınan ve bu yazı yazıldığında henüz hakim karşısına çıkarılmayan Ezilenlerin Sosyalist Partisi merkez yöneticileri ya da bir gün önce tutuklanan altı........

© marksist.org