Herkesin haline razı olması gerekir. Çünkü hayatın her hali her zaman mukadderdir. İbret almak için hastahaneleri, hapishaneleri ve tımarhaneleri gezmek yeterlidir. Nitekim hastahanelerde nice hastanın acılar içerisinde inlediğini ve kıvrandığını görüp, her organın ayrı bir öneminin olduğunu anlamak mümkündür. Birkaç yıl öncesine kadar doçentlik yabancı dil sınavı son derece zordu. Hatta İngiltere’de doktora yapan bir akademisyenin başarılı olamadığı için kalp krizinden vefat ettiğine şahit oldum. Allahü teâlânın inayetiyle bu sınavı Fransızcadan ilk girişimde başardım ve doçent oldum. İlaç yazdırmak için Kampüsteki Mediko isimli sağlık kuruluşunda görevli, fakat defalarca girdiği halde doçentlik sınavını başaramayan Yardımcı Doçent olan doktor, anlamlı bir şekilde bana baktı. Ben onun nazarının değeceğini anladım. Nitekim bir hadîs-i şerifte, “Nazar haktır. Deveyi tencereye, insanı kabre sokar.” buyurulmaktadır. Biraz sonra dışarıda yürürken düştüm. Diz kapağım çatladığı için alçıya alındı. İki deynekle fakültede derse girdim. Aman Allahım! Sadece sırtüstü yatmak ve uykusuz geçen geceler ne acı! Hele o gecenin sessizliğinin verdiği derûnî yalnızlık anlatılamaz.

İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde doktora yaparken danışmanımın başucunda,........

© Maraş Gündem