Bir zamanlar komşusunun kapısını çalmayı ibadet sayan bir millet, bugün sessiz kapıların, uzak gönüllerin ülkesi oldu. Pandemiyle evlere, depremle sokaklara sığamadık. Peki biz, hangi ara bu hale geldik? Şeriat,devlet,hak, hukuk diye bir davamız vardı, adını bile anmaz olduk. Başörtülü kızlar, ne yazık ki cafelerde sigara tüttürüyor. Evlerde çay sohbeti eşliğinde muhabbet yapılırdı.
Zaman geçti, kelimeler fakirleşti, gönüller yoksullaştı.

Yaşar Kemal'in dediği gibi, "Tatlı sözler söylemekte dilimiz fakir artık.
Arayıp sormakta elimiz fakir.
Bir zamanlar komşunun kapısını çalmak, halini hatırını sormak ibadet sayılırdı.
Şimdi kapılar sessiz, sokaklar dilsiz, gönüller uzak.

Koronavirüs günlerinde “Evlerinizden........

© Maraş Gündem