Doksanlı yılların başlarıydı. Beni görüp tanımak maksadıyla çalıştığı polikliniğe davet etmiş. Gittim. Fatih Kıztaşı’nda mütevazı bir poliklinik. Muayene olacakmışım gibi vizite aldım. Sıram geldiğinde muayenehanesine girdim. Selam verip kendimi tanıttım. Elimdeki vizite kâğıdını görünce şaşırdı. “Ah evladım! Vizite mi aldın!” diye söylendi. Ne muazzam bir samimiyetin ifadesiydi o “Ah evladım!”

Gösterdiği sandalyeye oturdum. Henüz yeni evlendiğimi bildiği için tebrik etti. Bir çay içimi konuştuk. Doğrusunu söylemek gerekirse tevazu yüklü ses tonuyla o konuştu, ben dinledim. Öğretmenliğin güzelliklerinden bahsetti. Birtakım tavsiyelerde bulundu.

Konuşmamızın sonunda “Ben öylesine tanımak için davet etmiştim. Vizite almanıza gerek yoktu. Madem almışsınız, bir muayene edeyim.” diyerek herhangi bir şikâyetim olup olmadığını sordu. Bahaneyle, müzmin omuz ve sırt ağrılarımdan bahsettim. Yeni evlenmişim. Malum İstanbul şartları, stres… Tebessüm etti.

Önce şikâyetlerimi dinledi, sonra sırtımı. Birkaç tavsiyede bulundu. Tavsiyeleri nelerdi? Hatırladığım kadarıyla güneş ışığı, kaplıca, yüzme, hareket ve masaj.

Sonrasında yine tebrik, dua ve tavsiyelerle beni uğurladı. Çıkarken, bir şikâyetim olduğunda gönül rahatlığıyla gelebileceğimi söyledi. Teşekkür ederek ayrıldım. İstanbul’da bulunduğu zamanlarda birkaç kez daha bilvesile eşimle birlikte kendilerini ziyaret ettiğimiz oldu.

Kimden bahsettim? Kayınvalidemin Hümeyra ablası, eşimin Hümeyra teyzesinden. Merhum Mahmud Celaleddin Ökten Hoca’nın kerimesi, ülkemizin ilk başörtülü tıp doktoru (iç hastalıkları........

© Maarifin Sesi