Feride Hikmet, “Dünya Sanat Günü” düşüncelerine daldığımda, aklımdan geçen sanatçı figürlerimizdendi… Kıbrıs Türk edebiyatında kendine özgü yeri olan o felçli kadın şairimiz… Edebiyatımızın bu hüzünlü figürüyle yeniden yüzleşebilmek düşüncesi, beni onunla okul yıllarımda tanıştığım Nuri Efendi Sokağı’na yönlendirdi… Anılarımı tazeledim…
O Lefkoşa sokağına, Feride Hikmet’in adının verilmesi gerektiğini düşündüğüm günlerde, bir yandan da Nuri Efendi hakkında araştırmalarım olmuştu… Neticede, sokak adı değişiminin bu aydın ve toplumcu din adamına karşı saygısızlık olacağı sonucuna varmıştım…
Nuri Efendi, 1875 – 1918 yılları arasında yaşadı… İngiliz Sömürgecilerini milliyetçi, özgürlükçü ve toplumcu direnişiyle çok tedirgin etmiş bir Osmanlı – Türk aydını… İngiliz, baş edemediği bu Türk aydınını Girne Kalesi’ne hapsetmişti… Adiloğlu’ların dedesidir…
Osmanlı aydını Nuri Efendi’nin adını taşıyan ve Arapahmet bölgesinde bulunan sokağın bugünkü haline bakmayınız… Bir zamanlar başkentin en parlak sokaklarındandı… Geniş avlulu Osmanlı evleri teker teker restorasyondan geçirildikçe, sokak; eski günlerinin görkemine kavuşuyor yeniden…
Restore edilen ferah avlulu asırlık haneler, restoran, kafe ve bar olarak kullanılıyor… Kooperatif Merkez Bankası’nın yanından başlayan ve Lefkoşa sevdalısı Haşmet Gürkan’ın büstünün arkasından geçip Tanzimat Sokağı’na uzanan kısa bir sokaktır burası. Tarihi Mısırlızade Sineması’nı da teğet geçer…
Bu geçidin komşusu Haşmet Gürkan Sokağı’nda, Kıbrıs Türk sosyal yaşamının ünlü isimlerinden Vedia Barut Hanım da ölümüne dek yaşamıştı. O sokağın sanat ve kültür tarihimizde önemli yeri olduğunu çok iyi bilenlerdenim…
*
Dar yoldan bir metre aşağıda olduğu için “yarı bodrum” dediğim bir Osmanlı evinde yıllar önce Kıbrıs Türk edebiyatının felçli şairi Feride Hikmet, yatağına çakılı yaşamıştı. Odasının penceresi, yolla aynı düzeyde…
Penceresinin önündeki yatağında derin hüzünler içinde yatarken, şiirler mırıldanırdı Feride biteviye… “Şiirimi okuyan ey benim........

© Kıbrıs Gazetesi