Karanlıkta debelenmekten yorulduk. Birbirimize dert yanmaktan yorulduk.

Dağ gibi biriken sorunlara çözüm beklemekten yorulduk. Suyun başından kalkmayanlardan yorulduk.

Toksik tiplerden yorulduk. Kendi dünyasından başka kimse yokmuş gibi davrananlardan yorulduk.

‘Hak, hakikat’i dilden düşürmeyip tam tersi yaşam sürenlerden yorulduk.

Şimdi kim içeri girecek, kime sıra geldi sorusunu sormaktan yorulduk.

Ve bir canım var o da elimde gezer dururum demekten yorulduk.

Neyse ki dün Yaren Leylek geldi de yüreğimizdeki tonlarca ağırlık uçtu gitti.

Yüreğimize bir ferahlık, esenlik geldi.

Yaren Leylek’le kendi gerçekliğimizi fark ettik. Ne zamandır unuttuğumuz özümüzü hissettik.

Birden bir masalın içine düştük. Ve tutulduk masala, hiç bırakmak istemedik. En son........

© Karar