Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasının ardından birden sokaklar özellikle gençlerle dolmaya başladı. Bununla beraber orta yaştan gruplarda vardı, yalnız sayıları çok belirleyici değildi.

Asıl şaşırtıcı olan bu gençlerin birden sokaklara inmesiydi. Açıkçası gelen tepkilere bakınca hükümet dâhil kimsenin beklemediği bir gelişmeydi.

Oysaki bu denli ağır baskı ikliminde bir yerden bir çıkış noktasının olacağı aşikârdı.

Ayrıntılara geçmeden önce şunu belirtmek isterim:

Gençlerin sokağa inmesinde İmamoğlu’nun tutuklanmasına olan tepki çok büyük. Bu durum seçmen iradesine yapılan bir darbe olarak görülüyor. Milyonların seçtiği bir başkanın bu şekilde tutuklanması…

İmamoğlu atanmış değil seçilmiş bir başkan…

Dolayısıyla İmamoğlu’na yapılan bu muameleyi kalabalıklar çoğunlukla kendilerine yapılmış bir muamele olarak görüyor.

İşin gerçeği bu tutuklama seçmenin ‘haysiyetine, onuruna’ dokunmuş vaziyette.

Sokağa çıkmada elbette birçok sebep bulunmakta, yalnız asıl sokağa çıkmayı ateşleyen sebep seçmenin kendi iradesinin yok sayılması. Açıkçası burada ciddi bir “içerlemenin” olduğu düşüncesindeyim. Yani bu duygu çok ağır bir duygu...

O yüzden de ön seçime milyonlar akın etti. Burada elbette başta İmamoğlu’nu desteklemek için geldiler ve bir taraftan da iradelerine sahip çıkmış oldular.

Bir anlamda “egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” dediler.

Ve hukuka bağlılıklarını gösterdiler. Özellikle de ‘hukuk önünde herkes eşittir’ cümlesinin altını çizdiler.

Bu noktada İmamoğlu ve diğer liderleri takip eden bir yazar olarak şunu........

© Karar