Değerli okurlar, her ne denli adına ikinci açılım denmese de sürdürülen görüşmeler ve heyetler trafiğinin iç ve dış bağlantılarıyla birlikte çok açık bir (s)açılım olduğu gizlenemiyor. Buna uygun yeni saflaşma ve biçimleme arayışları hızlanmakta, “hukuksal/yasal” bir statü ile uyumlu bir “tezgâh” kotarılmakta. Cumhuriyetin ulus devlet kimliği önce sulandırılarak sonra da ümmet temelinde dinsel/mezhepsel/etnik düzlemde arayışlarla yeni bir orta çağ yönetimi/yeni Osmanlı oluşturma niyet ve çabası söylem ve eylemle gün ışığına çıkmaya başladı.
Cumhuriyetin yüz yılı aşan inişli-çıkışlı seyrinde köklü bir son vuruş çabasının fırsatını bulmuşçasına yapılan bu saldırı, iktidarın son çırpınışlarıyla bir “beka” /gelecek sorunuyla da örtüşük! Kuşku yok ki esas yönüyle ABD’nin, Emperyalist Batının yüz yıllık vaz geçmediği/vaz geçemeyeceği, fırsatını gözlediği bir amaçtır da. Koşulların oluşması, AKP iktidarının ömrünü tamamlıyor oluşu dolayısıyla arayışı, söz konusu proje ile uyumlu olarak uygulamaya sokuldu. Elbette iç ve dış direngen unsurların, devletlerin etkisizleştirilmesi önemliydi. Bunun için İsrail’i kullanan ABD, Filistin/Gazze, Lübnan, Suriye ve İran üzerinden adım adım Türkiye’yi de kuşattı.
Bu sürece bağlı olarak PKK’nin “silah bırakma” ve “barış” söylemi başka çevrelerce de cilalanıp gündemin merkezine oturtuldu. Bütünüyle karmaşık gibi görünen ama aslında yeni bir rejimin inşası için gereken son bir adımın, dayatmanın biçimlenmesiydi. Bu konuya ilişkin geçmişte yazdığım kimi yazılarımın -ki yayın tarihlerini aşağıda belirteceğim- devamı biçiminde düşünülmesi gereken bir yazı, bu yazım.
On ayı geride bıraktığımız tartışma ve........

© Karadeniz'de sonnokta