yağmur damlaları denizin üzerine ürkek serçelerin zarafetinde değiyor
görseniz denizin sevinç çığlıklarını
çocuğuna kavuşmuş ana gibi
*
her damla bir diğeriyle yarışırcasına
küçücük halkalar bırakarak yitiyor
derken ardından gelip değen diğer damla
yarım kalan seremoniye yeniden başlıyor
*
insanın ruhu ne kadar yorgun olursa olsun
kavuşmaların verdiği huzurla dinginleşiyor
*
zamanın ya da uzamın penceresinden bakınca
toz zerreciklerinden başka nedir ki canlı ya da cansız nesneler?
........

© Karadeniz'de sonnokta