Sıcak havaların başlamasıyla birlikte çıkan orman yangınlarında binlerce mi, yoksa on binlerce mi diye bilemediğimiz canlıların ölümlerine tanıklık ettik her birimiz. Kimimiz yakından, kimimiz sosyal medyadan, kimimiz tv den gördü kıpkızıl cehennemin tüm canlıları içine alıp yuttuğu o görüntüleri. Derin bir nefes alamadan, biri bitmeden biri başlıyor dediğimiz dönemleri ardı ardına yaşamaya başladık ya da hep böyleydik de unutan tarafımıza denk geldi tüm yaşananlar.

Ülkecek maşallah, sabır madalyası takılmasını falan talep etmek gerekli. Başımıza ne gelse ‘acımadı ki’ deyip kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Elbet yine öyle yaptık. Bir tarafta düğünler, dernekler, bir tarafta tabutlar cenazeler. Ucu bucağı olmayan, olsa da görünmeyen şehitler kervanına yenilerini ekledik. Geçen haftalarda orman yangınlarında on bir insanımız can verdi. Şahadet şerbetini içtiler dedik, Allah’tan rahmet diledik kaldığımız yerden aynı düdüğü çalmaya devam ediyoruz. Kıldık cenaze namazlarını, başsağlıkları dilendi, ardından birkaç duygusal video, son gönderilerinin altını çize çize yapılan paylaşımlar, son mesajlarını duygusal bir müzik, birkaç can alıcı cümleyle hesaplarımızdan paylaştık oturduk bekliyoruz.

Kaybettiğimiz diğer canlılar insan olmadıkları için semaya el açıp şükretseler yeridir. Ortada insan ihmalinin olduğu, ölümle sonuçlanan her trajik olay için mutlaka bir şehit paketimiz mevcut elimizin altında.

Yani bizim ülkede ne kolay diye hala öğrenememiş ve soranlarınız varsa, bizim ülkemizde bir ölmek kolay bir de şehit olmak. İç darlığı yaşıyorsanız, ekonomik krizden kaynaklı borçlar boğaza dayandıysa, kendinizi yalnız ve kimsesiz hissediyorsanız, başa çıkamayacağınız bir derdiniz varsa ve artık son raddedeyseniz hiç öyle intiharla falan uğraşmayın efenim. Neme gerek bir sürü eziyet, bir sürü maddi külfet ne gerek var. Bırakın kendinizi ülkenin sevgi dolu, vefakâr, cefakâr........

© İz Gazete