Sen yoktun, insanlık dumanla haberleşti,

İnsanoğlu kayalara yazarak helalleşti,

Hasretlikler posta güvercini ile yarenleşti,

Büyük düş görenler özel ulakla devletleşti.

Ufkun ötesini görürcesine, 1840’ta doğdun,

Milletin kalbinde her daim umut oldun,

Çocukların gözlerini sevinçle doldurdun,

Hizmetinle her zaman göz doldurdun.

Sultan’ın buyruğuyla başladı çalışmalar,

İstanbul Edirne arasında dikildi direkler,

Telgraf için dere tepe çekildi teller,

Haber için çekildi en hızlısından teller.

Postacı, kokulu mektubunda özlem taşıdı,

Telgrafçı, morsla telemde sevinç yazdı,

Telefoncu, gönülleri birbirine bağladı,

Posta arabası, kasasında dünyayı taşıdı.

Memurun, teşkilattan oldu sadrazam,

Cihan harbinde........

© İstiklal