RAMAZAN ayı en çok eksiğimiz olan göz teması konusunda önemli bir imkân sunmaktadır. Bu konu geçiştirilecek bir mesele değildir zira maliyeti yüksektir. Öteden beri geleneksel aile yapısında sofrada herkesin eksiksiz bulunmasının istenmesindeki hassasiyetin ne kadar mühim olduğu bu konuda söz söyleyen uzmanları dinlenildikçe daha iyi anlaşılıyor.

Malum olduğu üzere dedelerimiz veya babalarımız sofranın başında oturur eksik kişi tamamlanana kadar bekler ve yemeye başlanmazdı. İlk zamanlar sıkıcı ve baskıcı bir otoriterliğin göze batan unsuru gibi görüldü. Ama aslında gözümüze batması gereken göz temasının yok edilmesi olmalıydı.

Ramazan bizi şuura çağırıyor. Bildiğimizi sandığımız meseleleri yeniden düşünmeliyiz bu sebeple.

…

UZMANLAR göz teması kuramamanın, iletişimin temel bir unsuru olarak kabul edilen ve insanlar arasındaki kişisel ve sosyal ilişkilerde olumsuz büyük bir etkiye sahip olduğunun altını çiziyorlar. Bu cümlenin hemen ardından kaybedilmesinin yol açtığı sorunları da sıralıyorlar.

Biz farkında olmasak bile Ramazan’ın bereketiyle sağlıklı ve içimizi ısıtan göz temasları kuruyoruz. Bunun sonucunda karşılıklı anlayışımız artıyor, müsamahamız güçleniyor, diyaloğumuz derinleşiyor. Güvenle kurulan göz temasları bizlere empatik iletişimi işaret ettiğinden bunun sonucunda muhataplarımızda da güvenli bir alan oluşturuyor. Hayat kuşkulu, ikircikli davranışlardan azat oluyor. Sevgi ve saygıya dayanan bir sadakat düzlemine taşınıyor.

…

GÖZ teması kurmaktan kaçışımızın mühim mahrumiyetleri oldu. Sosyal fobik davranışlarımız arttı, köklendi. Toplumdan kendimizi izole etmeye başladık. Modernizmin bir amaç olarak önümüze koyduğu bireyselleşme havucu bu hâlimizi derinleştirip kalıcı kıldı. Temasımız kendi seçtiğimiz birkaç kişi ile sınırlı kaldı. Ne kimseye gidiyoruz ne de birilerinin bize gelmesini istiyoruz. Modern hapishanemizin penceresi olan telefonların ekranlarından dışarıyı........

© İstiklal