DİLLERE destan olmuş bir sevdaları vardı.

Saygının gözetildiği, anlayışlı olmanın çerçevelediği, fedakarlıkla desteklenen ve ilgiyle beslenen bir aşktı yaşadıkları. Göze sokmak gibi bir dertleri yoktu ama gözden kaçabilecek gibi de değildi. Bu sebeple kem bakışlardan saklarlar üzerine titrerlerdi. Koklarken bile gülü kırmama rikkatiydi bu.

…

UZUN uzun konuşurlardı. Sözün düğümü onlar için düğümsüz oluşuydu. Günlük meseleler bu konuşmalarda kendini misafir ettirirdi elbette ama ana tema hayat ve hakikat üzerinde olurdu. Onları biri duysa bunlar sanki daha evvel hiç konuşmamışlar da hepsini biriktirmişler sanırdı. Öylesine candan, öylesine derin ve öylesine coşkulu olurdu bu söyleşmeler.

Coşkun akan bir çeşmenin iki oluğu gibi aynı havuza akıp orada birlenirlerdi.

…

SÖZ yumağı dönüp dolaşıp vahye gelirdi. Esasen başlangıcı da bitimi de oraya iliklenirdi. Her sohbette değişimlerini fark edip kendilik bilinci basamaklarında ilerlemekten mutlu olurlardı. Bu, şükrün mutluluğuydu. Birlikte var olmanın teşekkürüydü. Niyazların sonsuzluk rüzgarıyla buluşmasıydı.

Ancak değişim sancılıydı. Can yakardı. Dönüşüm kabuğunun atılması, evvelinde biriktirilen ön anlama ve buna bağlı olarak önyargıların aşılması hiç kolay değildi. Ama bunu başarıyorlardı.

Onlar birbirinin yâreni olmalarının yanı sıra sızı arkadaşıydılar aynı zamanda.

Sızılarını seviyorlardı. Bu sebeple yaralarını önemsiyorlardı.

…

GÖNÜL eşinin adı Reyhandı.

Reyhan gerçekten yaşanılan ortamın havasını yumuşatıp güzelleştirirdi. Hoş kokusu ile şifa dağıttığı düşünüldüğünden cennet bitkisi olarak anılırdı. Yaşları küçük iken uzak bir kasabadan görücü usulüyle birbirini hiç görmeden evlenmiş olsalar da yaşadıkları tam buydu zaten. Aralarında zamanla oluşmuş reyhanî bir cennet esintisi vardı ve bunu yanlarına gelenler hemen hissederlerdi.

…

CENNET kokulu Reyhan köy kızı olması ve okuma yazmayı yıllar sonra kendi çabasıyla öğrenmesine rağmen gizliden gizliye şiirler yazardı sevdiğine. Her zaman göstermez yeri ve zamanı geldiğinde Kaf dağını aşıp gelen Simurg gibi şiir kendini aşikâr ederdi. Simgeleri severdi. Büyüleyici bir bakışı vardı hayata. Zorluklardan asla yılmazdı. Tüm........

© İstiklal