Bir kalabalığın ortasındasınız. İnsanlar yanınızdan geçiyor, kahkahalar duyuluyor, ekranlar ışıldıyor. Ama siz... yalnızsınız. Kalabalıkların içinde görünmeyen bir sessizliğe gömülmüşsünüz. Adına "yeni yalnızlık" deniyor bunun; görünürde kalabalık, derinde ıssız bir hal.

İletişimin en hızlı olduğu çağdayız. Bir parmak hareketiyle onlarca kişiye ulaşmak mümkün. Ama o ulaşmak, hakiki bir dokunuşun yerini tutmuyor. İşte tam da bu noktada Kemal Sayar'ın cümleleri yankılanıyor zihnimde:

“Kalabalıklar içinde yalnızız çünkü kalplerimiz arasında köprüler yok. Sanal dostluklar, gerçek dokunuşların yerini tutmaz.”

Bugün dostluklar emojilerle ölçülüyor, paylaşımlar 'beğeni' sayısıyla anlam kazanıyor. Oysa dostluk, insanın........

© İstiklal