Gazze’de yaşanan her dram, insanlığın vicdanına bir kez daha dokunuyor. Zeytun Mahallesi’nde bir cuma günü yaşanan olay da onlardan biri. Abu Shaaban ailesi, aylar süren yıkımın ardından evlerinin enkazına dönüp bir parça hatıra bulmak istemişti. Fakat umut dolu o yolculuk, bir tank mermisiyle son buldu. Aralarında yedi çocuk ve üç kadının da bulunduğu on bir kişi, tek bir ailenin fertleri, aynı anda toprağa düştü.

Gazze yetkilileri o günü anlatırken, “Onları durdurmak mümkündü ama işgal susamıştı kana,” diyor. Bu sadece bir ailenin değil, on binlerce Filistinlinin hikâyesinin bir özeti. İsrail, ateşkes ilan ettiği halde bunu defalarca ihlal etti; her defasında birkaç insan daha eksildi dünyadan.

Dünya bu görüntülere alıştıkça, vicdanlar biraz daha köreliyor. Ancak bir ülke var ki, her defasında sessizliğe teslim olmayı reddediyor. Savaşın en karanlık günlerinde bile insanlık onurunu hatırlatan, mazlumun yanında duran bir duruş sergiliyor.

Türkiye, işte bu karanlığın ortasında yıllardır barışın diliyle konuşuyor. Birleşmiş Milletler’in kurucu üyelerinden biri olarak uluslararası barışın korunması için her platformda elini taşın altına koyuyor. İstanbul, bugün birçok uluslararası kuruluşun bölgesel merkezi haline geldiyse, bu yalnızca jeopolitik konumu sayesinde değil; insani diplomasiye yön veren bir vicdanın, bir duruşun........

© İstiklal