Yüzyıllar önce, çok uzak diyarlarda, zalimliğiyle ün salmış bir kral yaşarmış. Adı halkın arasında fısıltılarla anılır, kimse onun adını yüksek sesle söylemeye cesaret edemezmiş. Onun hüküm sürdüğü topraklarda korku, güneşten önce doğar, geceden ise daha karanlıkmış. Toprakları o kadar genişlemiş ki, tüm dünya adını duyduğunda adeta titrermiş. Söylenene göre, bu kral sadece düşmanlarını değil, kendi halkını da acımasızca cezalandırırmış. En küçük isyan belirtisini bile, kanla bastırırmış. Savaşlarda yakaladıkları esirleri öldürmek ya da takas etmek yerine burunlarını kestirirmiş. Sonra bu insanları salıverdirirmiş. Krala, neden böyle yaptırıyorsun diye soranlara ise; “Benim ve ordumun ne kadar acımasız olduğunu cümle alem bilsin! Namım öyle yayılsın, yayılsın ki, diğer şehirleri de savaşmadan kolayca teslim alayım ha ha” dermiş. Bu cevabı duyanlar, Kralın hem zekasına hayran kalır, hem........

© İstiklal